Goed met woorden

Ben ik altijd al geweest ...behalve als het gaat over mezelf.

Kan ik zeggen dat dit al even mijn droom was .... ja ... ergens wel

Kan ik zeggen dat na ontelbare omzwervingen dit de plek is waar ik moest aankomen .... ja ....ergens wel.

Kan ik zeggen dat dit de plek waar ik wil blijven .... ja .... ABSOLUUT

​

Als het over koken gaat zijn mijn woorden meestal "passie" "creatief" "uit de hand gelopen hobby" maar wat wil dat zeggen? Het zijn maar woorden. Mijn gerechten ... zij zijn mijn bewijs .... de bedankjes van de mensen voor wie ik kook (ik vind 'klanten' zo'n onpersoonlijk woord) dat zijn de bewijzen .... en misschien moeten jullie die vooral gaan lezen ...

​

De weg die ik afgelegd heb begon bij een moeder die bij de lokale KAV-afdeling kookworkshops volgde en haar gezin daarna wekenlang bestookte met wat ze daar had geleerd: de jaren '70 komkommer-krokodil met kaasblokjes druiven en salami , de garnaalcocktails en toasts champignon, de ananas bavarois  en "kip à la marengo" waren toen exotische gerechten voor mij. Mijn vader at bij spaghetti Bolognaise steevast een boterham want "met pasta kon hij zijn maag niet vullen". Het waren andere culinaire tijden maar "Ons kookboek" werd het eerste kookboek op mijn plank.

​

Op een dag werd mijn schoonmoeder op mijn pad gezet en zij dompelde mij onder in een voedselvijver vol van gerechten en ingrediënten die nieuw waren voor mij.

Met haar kwam ik voor het eerst in de Chinese wijk in Antwerpen

Haar regel "je moet van alles proeven" liet mij kennis maken met nieuwe smaken en texturen.

De kleine kookmicrobe nestelde zich knusjes in mijn brein om er nooit meer te vertrekken.

​

Toen ze veel te vroeg uit ons leven verdween zetten mijn schoonzus en ikzelf haar traditie verder: samen koken op familiefeestjes, kookboeken doorploeteren (en later het internet), nieuwe gerechten uitproberen (eerst 2 keer op voorhand maar later werden onze gasten gewoon onze proefkonijnen). Steeds zelfzekerder probeerden we allerlei dingen uit. Koken was geen opdracht meer. Koken was fun, gaf energie, spiced up our life. 

 

Het leven is niet altijd zomaar rozengeur en maneschijn ... ook voor mij niet en toen het bijna helemaal donker werd hoorde ik iemand zeggen "pffff al die foodboxen die je kan kopen, allemaal goed en wel ... je moet geen boodschappen meer doen ... maar je moet wel nog steeds koken" .En plots was daar het besef: ik had tijd .... ik hield van koken ... en ik kookte. Vriendinnen begonnen mij hun lege potjes te brengen  en 's avonds als ze hun kinderen van school haalden kwamen ze hun opgevulde potjes weer ophalen. Het werden er steeds meer, 1 kook dag werd 2 dagen en mijn huiskamer ging steeds meer op in mijn keuken. Heel voorzichtig kiemde het plan .... mijn eigen kleine bedrijfje .... To Cook Or Not To Cook werd geboren.

​

Kan ik zeggen dat het vanzelf ging ...... nee .... helemaal niet

Kan ik zeggen dat het hard werken is .... ja .... absoluut 

Kan ik zeggen dat mijn culinaire brein verder blijft spinnen, malen en sputteren ..... ja ... absoluut wel

Welkom bij To Cook .... hoe kan ik jullie smaakpapillen verwennen ?

​